Masaż tajski


 
bua-thai-massage-masaz-o-masazu-tajskim
 

O masażu

Masaż tajski jest typem tzw. głębokiego masażu. Sekwencja technik, stanowiących połączenie akupresury ważniejszych punktów na ciele człowieka z elementami pasywnej jogi, rozciągania i refleksologii. W Tajlandii jest znany jako „nuat phaen boran”, co można przetłumaczyć jako starożytny klasyczny masaż.
 

Sposób masowania

Masowana osoba jest ubrana w luźne, wygodne ubranie i leży na specjalnym materacu o umiarkowanej giętkości. Masażysta podczas wykonywania masażu bardzo intensywnie pracuje swoim ciałem, używając dłoni, kciuków, łokci i przedramion, a także stóp. Nacisk łokciem następuje w sposób rytmiczny na przebiegające aorty, powodując uczucie głębokiego odprężenia. Większość masażu przebiega po tzw. liniach Sen, co znajduje swoją analogię, podobnie jak meridiany czy hinduskie kanały Nadi (joga). Osoba masowana przyjmuje wiele pozycji, które wywodzą się z pięciu zasadniczych postaw jogi pasywnej: leżenia przodem, tyłem, bokiem oraz postawy siedzącej i odwróconej. Pełna, w pełni kompletna sesja masażu tajskiego winna trwać 2 godziny lub więcej, podczas których w sposób rytmiczny następuje ucisk i rozciągnięcie całego ciała: to dotyczy również wyciągania palców, stóp u nóg, uszu oraz przyjmowania przez osobę masowaną różnych wyciągniętych pozycji. Wszystko odbywa się zgodnie z wielowiekową procedurą.
 

Historia

Za twórcę masażu tajskiego jest uznawany Shivago Komarpaj (Jīvaka Komarabhācca), który wedle legendy był osobistym lekarzem buddy 500 p.n.e. W istocie jednak, historia masażu tajskiego jest zdecydowanie bardziej skomplikowana niż ta uproszczona legenda. Masaż tajski, podobnie jak medycyna tajska zawiera wpływy kultur z Chin, Indii oraz innych południowoazjatyckich państw. Sztuka masażu wykonywanego obecnie ma najwięcej wspólnego z mającym miejsce w XIX wieku usystematyzowaniem kolejności sekwencji, w oparciu o wiedzę szkół z różnych zakątków Syjamu. Mimo wszystko nawet teraz występują różnice w wykonywanych masażach, choć te z czasem się marginalizują.
 

Filozofia

Tajowie uważają, iż współczesny masaż tajski bazuje na teorii, iż ciało ludzkie jest wypełnione cząsteczkami, zwanymi „lom” bądź „powietrze”, które najpierw są wdychane do płuc, a następnie podróżuje przez 72.000 niewidocznych dla oka ludzkiego kanalików, zwanych „senami”. Masażysta tajski koncentruje się na masażu skupisk tych miejsc, poprzez techniki uciskowe i wyciągające. Większość szkół uważa, iż najważniejsze skupiska „senów” mają swój początek na pępku i kończą się na ustach. Joga pasywna, stanowiąca największą część masażu tajskiego ma na celu stymulować „seny” i przekierowywać „lom” poprzez całe ciało kończąc masaż na głowie.